رایحه ی دوست

دیوانه ها هم دل دارند

رایحه ی دوست

دیوانه ها هم دل دارند

خب تو بگو من چی کار کنم وقتی با قدرت خداوندیش وایساده جلوم و می گه :  

  

نمی شه ! 

 

کاری جز این که سرم رو بندازم پائین و بگم :  

  

«هرچی اراده ی خداوندیت می خواد . » ؟

سیب

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه
سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی
و هنوز ...
سال هاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد آزارم
ومن اندیشه کنان
٬
غرق این پندارم
که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت ؟!!!

                                                                                    "حمید مصدق"

 

 

حاشیه :

1.برگشتم . 

۲.امروز که رفتم سر کلاس تازه فهمیدم که چقدر شاگرد های ترم پیشم رو دوست داشتم . تازه فهمیدم وقتی یه معلم شاگرد ها ی قدیمیش رو می بینه که طرفش می دون ؛ چه عشقی می کنه .... 

3. توی جنگل که میرم ، با خودم می گم کاش چند ماه من رو ول می کردن توی این جنگل ها و می رفتن .....دلم می خواد که برای همیشه گم می شدم این جا ...هیچ کس من رو دیگه پیدا نمی کرد .... 

4. این خزه ها رو می بینی که روی  سنگ ها توی جنگل سبز شدن ...سنگ رو هم سبز کردن !!!! به خودم می گم : می بینی ! دل حتی اگه از سنگ هم باشه باز عشق می تونه توش رشد کنه و سبزش کنه....  

:|

سلام  

 

من دارم میرم شمال .... :| 

 

  

حاشیه : 

۱.با تو نبودم مهتاب جان !!!؛) 

 

۲.دلگیر شدم ازت ...  (چون گفته بودی بگم ؛گفتم !)

۳. اگه کسی از دوستان آمادگی این رو داره شنبه عوض من از صبح (ساعت ۷:۳۰) تا ظهر (ساعت۱۱:۳۰) بره سر کلاس ریاضی (خودم هم نمی دونم چندمن فعلا ؛ ولی راهنمایی ان !) به  من زنگ بزنه . 

 

۴. خدافظ...  ؛)

کم آوردم به شدت ..... :(

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی

                                                          دوستت دارم 

دلت را می پویند

                                         مبادا شعله ای در آن نهان باشد
روزگار غریبی است "نازنین"

                           و عشق را کنار تیرک راه بند تازیانه می زنند

 

عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
                    شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
روزگار غریبی است نازنین
و در این بن بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوخت بار سرود و شعر فروزان می دارند
 

به اندیشیدن خطر مکن
روزگار غریبی است نازنین
                             آنکه بر در می کوبد شباهنگام
                                                              به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
 

 

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی  

                                               دوستت دارم 

 

دلت را می پویند 

                                              مبادا شعله ای در آن نهان باشد 

 

روزگار غریبی است نازنین 

 

نور را در پستوی خانه نهان باید کرد 

 

                              عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد 

 

آنک قصابانند بر گذرگاهان مستقر با کُنده و ساطوری خون آلود 

 

                                      و تبسم را بر لبها جراحی می کنند
                                                                         و ترانه را بر دهان
 

 

                                    کباب قناری بر آتش سوسن و یاس 

 

                                            شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد 

 

  ابلیس پیروز مست سور عزای ما را بر سفره نشسته است 

 

خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد 

 

                                             خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

  

                                                                              "احمد شاملو"

 

 

حاشیه :

1.این شعر رو جایی خوندم که نمی تونستم گریه کنم ....نمی دونم دلم چی کشید تو اون لحظه ها ولی من دلم به حال دلم سوخت که حتی گریه کردن رو هم ازش دریغ می کنم .... 

 

۲. من این بازی نا عادلانه رو قبول ندارم ....اگه می خوای بپرس تا بگم که کجاش رو قبول ندارم ولی تو رو خدا خودت رو به خنگی نزن(اگه هنوز البته این جا رو می خونی ) .... :(

 

۳. دارن من رو به زور می برن شمال .... :(

پایان شب سیه سپید است ... :)

آری دوستان حقیقت داشت !!

 

از نزدیک دیدم ...لمس کردم ! 

 

پلیس ضد شورش  حقیقت داشت . لباس شخصی های باتوم به دست حقیقت داشت .  

 

درد ...کتک ...فرار ...جیغ ...فریاد...حقیقت داشت . 

 

گلوله ...خون ...سنگ ...زنجیر ....گاز اشک آور ...حقیقت داشت . 

 

مجروح ...زخمی ...آتش ...یگان ویژه ...دستگیری ...تحقیر...فحاشی ...حقیقت داشت . 

 

 

اما در کنار این ها ؛ خانه هایی هم که در را به روی مردم باز می کردند حقیقت داشت ....  :)

غم دل با تو گویم «غار»....

گاهی خیال می کنم

صدای من از جایی می آید

که به آن تعلق ندارم

 

 

گاهی خیال می کنم

چهره ی ظاهرا خوشحالم

نقاشی نقاش بر جسته ایست

که سالها پیش

در فقر و غم مرده 

 

 هر از چند گاه

هستی ام را در وجود کس دیگری جستجو می کنم

و کس دیگری شاید در من

و این واقعیت

که من تکرار می شوم

و تکرار می شوم

و من نیستم

و من هستم ....... 

 

 

 

 

حاشیه : یکی داوطلب شه من رو تا می خورم بزنه ...فحشم بده ....یکی پیدا شه  و یه لطفی در حق من بکنه و من رو بکشه ....آهای !!! کسی هست ؟ خواهش می کنم ....  :( 

عزم ویرانی

کاوه ی آهنگر می گوید  

 

با نگاهی پویا  

با لبانی خاموش :  

 

 قصر ضحاک هنوز آباد است  

 تو به ویرانی این کاخ بکوش

چی می شد اگه این بی پناه رو پناه می دادی ؟

خدایا مرا از بلای غرور و خود خواهی نجات بده تا جمال و کمال تو را ببینم .

  

خدایا دلم از ظلم و ستم گرفته است ، تو را به عدالتت سو گند می دهم که مرا در زمره ی  ستمگران و ظالمان قرار نده ....

 

خدایا ارشادم کن که بی انصافی نکنم زیرا کسی که انصاف ندارد ، شرف ندارد . 

 

 

خدایا محتاجم نکن که به کسی تهمت بزنم زیرا تهمت ظلم کثیفی ست .

  

خدایا خوش دارم گم نام و تنها باشم تا در غوغا ی کش مکش های پوش مدفون نشوم ...

                                              

                         

                                                          شهید مصطفی چمران  

  

 حاشیه :

 

 بعد از این دعای به این قشنگی آدم اصلا دلش نمی خواد حرف بزنه فقط بگم : اگه کسی از من دلخوری  داره منو با بزرگواری خودش ببخشه و حلالم کنه ....

    

 

                  " اللهم عجل لولیک الفرج "

.  

.  

.  

.  

.  

.

 

 

 

(اشتباه نکن ! اشتباه نکرده ام ! سکوت کرده ام....چون خیلی حرف دارم ولی خب ....خیلی خسته تر از اونی ام که بتونم حرف بزنم .....یا شایدم گفتن حرف ها م انرژی زیادی می خواد .... 

تو مپندار که خاموشی من     هست برهان فراموشی من ......) 

 

 

 

 

شبی کنار چشمه پیدا شو ...میان اشک من چو گل وا شو ...

یا الله

نمی دونم چرا این جوری می شه همیشه !!! 

من درباره چیز هایی که برام مهمه ، محکم حرف می زنم ! خیلی خجالتی ام  ولی خیلی رو خودم کار کرده ام که وقتی پای مسایل مهم پیش می آد خجالتم رو کنار بذارم . حرفم رو بزنم .

 

ولی نمی دونم چرا من هر وقت محکم و جدی  حرف می زنم شما ها از دست من ناراحت می شید یا فکر می کنید من عصبانی ام  یا دعوا دارم !

 

یادمه کلاس دوم دبیرستان سر یه موضوعی با لحن محکمی یه چیزی به مریم گفتم! دو روز با من قهر بود !! آخر سر هم که مجبور شدم ( مثل همیشه !) خودم برم منت کشی ! به مریم گفتم نمی دونم چرا این جوریه ؟ من نمی فهمم ! تو خونه هم همیشه همین مشکل رو دارم . همه حق دارن عصبانی بشن ...ناراحت بشن ...به آدم کم محلی کنن !  هروقت دلشون می خواد آدم رو تحویل بگیرن هر وقتم که دلشون نمی خواد همچین حال آدم رو بگیرن که ...  

 

اما من حتی حق ندارم محکم حرف بزنم . یا صدام از یه حدی بالا تر بره یا لحنم یکم تند بشه ( حق عصبانی شدن که اصلا حرفش رو نزن  !!!) همیشه هم باید نیشم باز باشه ....وگرنه ملتی از دستم ناراحت می شن !

 

مریم گفت : چون تو همیشه می خندی !

 

شیما هم چند روز پیش همین رو می گفت . می گفت این محدثه همیشه می خنده ها ...سالی یه بار جدی می شه ...ولی همون یه بار هم آدم سکته می زنه !

 

مهتاب جان ...عزیزم !!! به خدا من قصد دعوا ندارم ... تا آخرین نفسم هم دوستت هستم (حتی اگه تو منو دوست خودت ندونی!)  اگه دیدی که یکم تند و محکم حرف زدم به خاطر این بود که این مسئله برام مهم بود نه به خاطر خودم بلکه  به خاطر خون بچه های بی گناهی که ......(بگذریم !)

فعلا هم تا اطلاع ثانوی تصمیم گرفتم که خفه شم .... فقط شعر بنویسم . همین !

 

 یا حق! 

 

حاشیه :

*دل منم به شدت مشهد می خواد....دل گیرم از این شهر سرد ...این کوچه های بی عبور ...

 

**این دل خیلی بی قراری می کنه  ...کسی راهی برای رام کردن یه دل سرکش نمی شناسه ؟ ...(آخه من چه جوری غم این روز ها رو براش توضیح بدم ؟ چه جوری بش بفهمونم که این دنیاست دیگه ....) 

 

***اگه فکر کردید که من ناامید شده ام کاملا اشتباه کرده اید !!! 

 

****اللهم عجل لولیک الفرج ...