شبی کنار چشمه پیدا شو ...میان اشک من چو گل وا شو ...

یا الله

نمی دونم چرا این جوری می شه همیشه !!! 

من درباره چیز هایی که برام مهمه ، محکم حرف می زنم ! خیلی خجالتی ام  ولی خیلی رو خودم کار کرده ام که وقتی پای مسایل مهم پیش می آد خجالتم رو کنار بذارم . حرفم رو بزنم .

ولی نمی دونم چرا من هر وقت محکم و جدی  حرف می زنم شما ها از دست من ناراحت می شید یا فکر می کنید من عصبانی ام  یا دعوا دارم !

یادمه کلاس دوم دبیرستان سر یه موضوعی با لحن محکمی یه چیزی به مریم گفتم! دو روز با من قهر بود !! آخر سر هم که مجبور شدم ( مثل همیشه !) خودم برم منت کشی ! به مریم گفتم نمی دونم چرا این جوریه ؟ من نمی فهمم ! تو خونه هم همیشه همین مشکل رو دارم . همه حق دارن عصبانی بشن ...ناراحت بشن ...به آدم کم محلی کنن !  هروقت دلشون می خواد آدم رو تحویل بگیرن هر وقتم که دلشون نمی خواد همچین حال آدم رو بگیرن که ...  

اما من حتی حق ندارم محکم حرف بزنم . یا صدام از یه حدی بالا تر بره یا لحنم یکم تند بشه ( حق عصبانی شدن که اصلا حرفش رو نزن  !!!) همیشه هم باید نیشم باز باشه ....وگرنه ملتی از دستم ناراحت می شن !

مریم گفت : چون تو همیشه می خندی !

شیما هم چند روز پیش همین رو می گفت . می گفت این محدثه همیشه می خنده ها ...سالی یه بار جدی می شه ...ولی همون یه بار هم آدم سکته می زنه !

مهتاب جان ...عزیزم !!! به خدا من قصد دعوا ندارم ... تا آخرین نفسم هم دوستت هستم (حتی اگه تو منو دوست خودت ندونی!)  اگه دیدی که یکم تند و محکم حرف زدم به خاطر این بود که این مسئله برام مهم بود نه به خاطر خودم بلکه  به خاطر خون بچه های بی گناهی که ......(بگذریم !)

فعلا هم تا اطلاع ثانوی تصمیم گرفتم که خفه شم .... فقط شعر بنویسم . همین !

 یا حق! 

حاشیه :

*دل منم به شدت مشهد می خواد....دل گیرم از این شهر سرد ...این کوچه های بی عبور ...

**این دل خیلی بی قراری می کنه  ...کسی راهی برای رام کردن یه دل سرکش نمی شناسه ؟ ...(آخه من چه جوری غم این روز ها رو براش توضیح بدم ؟ چه جوری بش بفهمونم که این دنیاست دیگه ....) 

***اگه فکر کردید که من ناامید شده ام کاملا اشتباه کرده اید !!! 

****اللهم عجل لولیک الفرج ...