ساعت سه صبح بود .فقط وز وز یخچال از توی آشپزخانه شنیده می شد .

 مایک چشم ها را بست و خواند «چه شکوهمند است صدای خداوندگار در رعد . ما را توان نیست که افعال بزرگش را در یابیم .»

-«این صدای خدا نبود . صدای یخچال بود»

- «شاید آره ؛ شاید هم نه. بالاخره یک روز اعتراف میکنی که دنیا ، یا خدا –اسمش را هرچه می خواهی بگذار– یک کارهایی میکند که ما چیزی ازش سر در نمی آریم؛ نمی فهمیم.هگل هم نفهمید. فکر نکنم انشتین هم فهمیده باشد . »   

*حوصله ی نوشتن ندارم . حرفم نمی آد. این دفعه رو لطف کنید شما به جای من حرف بزنید. :)

**اگه دوست دارید و حال و حوصله ی خوندن دارید بگید که دفعه ی بعد براتون یه داستان کوتاه از سناپور بذارم .

***نظرتون راجع به نوشته ی بالا چیه ؟