این دل ویرون شده پا به پاته ...

می دونی این چند روزه دارم به چی فکر میکنم ؟

دارم فکرمیکنم که یه آدم چقدر می تونه دل سنگ باشه که بتونه دندون های یه آدم دیگه رو که آزارش هم نداده ، تو دهنش خورد کنه ؟!

اصلا بیا یه جور دیگه فکر کنیم !

مثلا چه حسی بهم دست میداد اگه دندون هام رو تو دهنم خورد می کردن ؟!

اون لحظه که خورده های دندونم با خون از دهنم می ریزه بیرون و من نگاه می کنم به دندون هایی که دیگه هیچ وقت جاشون در نمی آد !

واحتمالا به بهایی فکر می کنم که به خاطرش دندون هام رو دادم !

یا مثلا فکر میکنم که چه طور می شه چشم یه نفر دیگه رو کور کرد ؟ یعنی چه جوری می شه اونقدر بی رحم بود !

و به طور دیوانه واری فکر میکنم به کسی که چشمش کور شده ...به اینکه از این به بعد  دیگه نمی تونه به یه نفر بگه : " تو عزیز تر از چشم هامی ...."

یا مثلا خودم رو می ذارم جای کسی که عزیزش رو در حد مرگ دوست داره و راضی نیست خاری به پاش بشینه و اونوقت جنازه اش رو با یه دهن خورد شده بهش تحویل می دن !

من آدم عصبیی نیستم . کم هم عصبانی می شم ولی می دونی وقتی خودم رو گذاشتم تو صحنه و جای کسی که با جنازه ی تمام زندگیش روبه رو شده، چه حسی بهم دست داد ؟!

دلم می خواست خر خره ی قاتلش رو با دندون هام بجوم !!!

نترس ! یه لحظه خودت رو بذار جاش ! فوقش بعدش یه صدقه بده ...

* دو تا تشکر درست حسابی من بدهکارم !! یکی به تمام کسایی که با راهنمایی هاشون کمک کردن این جا سر و سامون بگیره . یکی هم به یه نفر که قالب نظراتش رو ازش قرض گرفتم ( بدون دادن حق کپی رایت ! (مفت خورم دیگه ! چی می تونم بگم ؟!)) و دارم استفاده می کنم ازش !

تشکر !!!!

تشکر !!!!