مقام رضا

   بار خدایا ! بر محمد و خاندانش درود فرست و جان مرا به قضای خود خشنود دار و دلم را با (پذیرش) آنچه که حکم تو بر آن واقع شده است ، وسعت بخش و اطمینانی به من ده که اقرار کنم قضای تو جز به خیر من، جاری نشده است و سپاس مرا از خودت برای آنچه از من دریغ داشتی بیش از سپاسم بر آنچه عطا کردی، قرار بده ....

                                                             صحیفه ی سجادیه

پ.ن: این مقام رضا شیرینی از ایمان به من می چشونه که احساس می کنم دیگه هیچ چیزی جز این شیرینی از خدا نمی خوام ....ولی حیف که ناپایداره ...این هم از مصیبت های ضعیف بودن ایمانه دیگه !!!