داستان کوتاه (بخونین نمادین!)

صف

چند وقت پیش بود،که توی یکی از همین فروشگاه های بزرگ. مردم توی صف صندوق ایستاده بودند که پول جنس هایشان را بدهند و بروند ؛ اما صندوق دار داشت با تلفن حرف می زدو کاری به کار آن ها نداشت که این پا و آن پا کنان، او را نگاه می کردند که کی تلفنش تمام می شود . صف که طولانی تر شد ، آخری ها یکی دو دقیقه که ایستادند و دیدند صف تکان نمی خورد ، راه افتادند و رفتند توی صف صندوق ها ی دیگر. آن ها هم شلوغ بود، اما صفشان گاه به گاه تکانی می خورد و بالاخره شاید می شد به صندوق رسید و حساب کرد. آنها که توی همین صف، نزدیک صندوق ایستاده بودند ، دلشان نمی خواست بروند آخر یک صف دیگر. ترجیح می دادند همان جا جزو اولین نفر ها بمانند. دیر یا زود باید بحث صندوق دار با کسی که آن طرف خط بود ، تمام می شد و چیزی را که می خواست ، می گرفت یا نمی گرفت و به هر حال کارشان راه می افتاد . تا موقعی که صندوق دار شماره یی روی تکه کاغذ کنار دستش نوشت و گوشی را گذاشت ، آن ها ساکت ایستادند؛ اما وقتی به همان تکه کاغذ نگاه کرد و شماره ی دیگری  گرفت ، نفر سوم صف مردی که بچه به بغل ایستاده بود ، گفت : "ما جز همین شیرینیه تو دست بچه ، چیز دیگری بر نداشتیم ! ممکن است قبل از تلفن زدنتان ، به حساب ما برسید ؟!" وقتی آن طرف خط کسی جواب داد؛ او شروع کرد به سلام و احوال پرسی کردن و پاسخ گرفتن از نتیجه ی کارش. جرو بحثش که با آن طرف خط طولانی شد ، مردم توی صف نگاه هایی با هم رد و بدل کردن ! تا بالا خره زن ششم چادرش را از جلوی چانه اش کنار زد و با صدای بلند گفت: "آقا! ما خیلی توی فروشگاه گشتیم تا چیز هایی را که می خواستیم پیدا کردیم! خیلی هاش را هم پیدا نکردیم . حالا برای حساب و کتاب خسته یمان نکنید !"

صندوق دار یک لحظه دهنه ی گوش را گرفت تا بگوید : آن موقع که دنبال این جنس و آن جنس ، این طرف و آن طرف می دویدید، باید به خستگی آخرش هم فکر می کردید !

همه سرشان را پایین انداخته اند و به هم دیگر و به چشم های خیره ی او نگاه  نکردند.کمی بعد که صندوقدار باعصبانیت با تلفن حرف زد،آن ها همان نگاه هاشان را را با هم ردوبدل کردند.وقتی که صداش عوض شدوبا بغض و تمنا حرف زد،آن ها شروع کردتد دوتا دوتا و چند تا چند تا با هم پچ پچ ونجوا کردن. وقتی تلفن را گذاشت،همه شان با چشم های سرد زل زدند توی چشمهاش. او به آن ها نگاه نمی کرد.سیگاری از جیبش در آورد و با پکی عمیق روشنش کرد . بلند شد ایستاد و به دور و بر فروشگاه ، گذرا نگاهی انداخت . وقتی هم که دوباره نشست و سیگارش را تا ته کشید، باز هم به آن ها نگاه نکرد. سیگارش را که توی جا سیگاری بزرگ و آهنی نزدیکش خاموش کرد ، مرد جوانی که نفر چهارم صف بود، از او پرسید : " تمام شد ؟!" بقیه هم همان طور به صندوق دار زل زده بودند. صندوق دار گفت "به تو چه ؟!" مرد چهارمی از روی زنجیری که بینشان حایل بود، با یک شیرجه روی او پرید و از پشت به زمینش کوبید!

تازه شروع کرده بود با مشت توی صورتش بزند که بقیه صف هم رسیدند و با قوطی و زنبیل و راسته ی گوشت و ترازو و جاسیگاری و هرچه دم دستشان بود توی سرو صورت صندوق دار کوبیدند. از صف های دیگر هم آمدند و همدیگر را کنار زدند تا چیزی که توی دستشان بود بر او بکوبند . وقتی نگهبان ها یکی یکی رسیدند، آن قدر آن وسط شلوغ شد که جرئت نکردند بروند جلو . فقط رفتند پشت به قفسه های فروشگاه ایستادند تا کسی سراغ لوازم فروشگاه نرود . دو سه تا شان هم از فروشگاه دویدند بیرون.     

·        

             حسین سناپور/با گارد باز

*         *  زمان شناسی داستان با خودتون!:)

·         ** جا داره از یه دختر بچه ی 11-12 ساله که زحمت تایپ این نوشته رو کشید تشکر کنم! متشکرم !

·        ***  می بینید چه بارونی می آد ! من که نخورده مستم ...دیگه با این شرابا طهورا هم که....:)

·          

******** یه کیف کوله پشتی و دلم رو برداشتم دارم می رم مسافرت ! حلالمون کنید ! :) 

·