عنوانش یادم رفت !

یه سینی با دو تا استکان (که توش چایی خورده شده !) می ده دستم و می گه : می بری دو تا چایی بریزی بیاری ؟! سرمو رو تکون می دم یعنی که باشه . سینی رو می گیرم می برم تو آشپزخونه می ذارم تو ظرفشویی و برمی گردم.

وقتی می رسم سر سفره میبینم یه جوری نگاهم می کنه ! انگار که منتظر یه چیزی باشه ! یادم  می افته گه چیزی تو دستم نیست ! می گم : ببخشید ! الان می آرم .

می رم 2 تا لیوان و سینی رو می شورم و می آرم . نزدیکش که می رسم  می بینم باز داره یه  جوری نگام می کنه ! با درماندگی و اضطراب ( مثل یه بچه که دستش رو شده باشه !) می پرسم : گفتی چایی بریزم ؟! می گه : آره ! این دفعه دیگه نگرانی تو چشم هاش کاملا بارزه !  میرم 2 تا چایی می ریزم می آرم !

ازکنار سفره که بلند می شم دستم میگیره به گلدون کنار اتاق ...می افته ...می شکنه .

دولا می شم تیکه هاش رو از رو زمین جمع کنم ...زیر لب هرچی فحش و بد و بیراست تو دنیا به خودم می دم.  همیشه این جور موقع ها بچه ها شروع می کردن به شوخی کردن و سر به سر گذاشتن ...این دفعه دیگه بیچاره ها می بینن خیلی حالم خرابه دیگه کاری با هام نداشتن !!   

*فکر کنم آلزایمر و حواس پرتی در این حد دیگه واقعا نگران کننده است !  :| 

**خدایا یعنی می شه این امتحانا تموم شه قبل از اینکه من تموم شم ؟! :(